Şehirler, kıtalar,Çöller ve bütün somut olan şeyler bitiyor... Bir kerelik ya da bir kaç defalıkla sıradanlaşıyor. Ruhun böyle bir özelliği yok, sevginin aşkın böyle bir mantığı yok.
Hangi eşya bir süreden sonra çekiciliğini koruyabilir ki, ya düşünsene, sen hep ruhunun çekiciliği yüzündeki ifadeler güneş gibi,her gün yılmadan özlediğini, düşünsene!
Bir gün güneş doğmasa ne olur biliyor musun, hersey birbirine girer,tekrar zaman kavramı yeniden gözden geçirilir,yeni insanların mekanları değişecek.
Ya Körler için ne demeli, birsey değişmez onlara göre, onlar zaten kendi içinde ışığını hep var etmiştir.
Beklentisi olmayan insanlar körlerdir. Görmek istemezler, onlar için dunyalari zaten aydınlık ve üstelik bu kadar saflar ya biz görerek onlar ise hissederek yaşıyorlar,dokunarak ve duyarak...
Ya kör olmayıpta,görmeyenler! ..
Şimdi, insanlarla ve şehirlerle başbaşa kaldık, vasıfsız bir edayla.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta