Üstünde yürüdüğüm mübarek toprağım
İstanbul,
Hem yarenim, hem yarınımsın,
Minarelerin çekilmiş,
Semalara bir kılıç gibi,
Meydan okumakta zamana,
Birde bakın ki asırlar öncesinden
çıka gelmiş o kahramana,
Asırlaşmış çınarları ki
Öyle bir nasibin tahtında,
Yetim kalmış manasında ve bahtında,
ulvi bir mana saklı,
Şerefli olan zatında
İstanbul;
Üstünde yürüdüğüm mübarek toprağım
Hem hakikat hem mana
Kaba çizgilerde cenk
Birde ince çizgilerde o ahenk
Zıd manarın ortak kavgası
Vatan denilince akla gelen ilk davam
Değiştirilmekmiş niyet,
Gördünya son devran,
Mahremin oldu yabancıya ram
Cesaret ki ecdadında
Sende olmayan o asil kan,
Gitmekteyim uzunca yollar zebun
Başımda kıyamet var,
Yollar oldu bana dar..
Kayıt Tarihi : 14.3.2015 10:01:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Burak Saraç](https://www.antoloji.com/i/siir/2015/03/14/istanbul-1591.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!