İstanbul Şiiri - Samet Demirkol

Üsküdar'dan Beşiktaş'ı seyrederken bir yudum çay çekersin ya bardağından

Hani gündüzü başka gecesi başka güzel İstanbul'da kurarsın ya bütün hayalleri

Sevdası dağlardan büyük bir aydos çiçeğini koparmaya kıyamazsın ya bazen

Seni seyrederken geceleri , hayallerle bile donatamam heceleri

İstanbul ya ! İstanbul ne büyük şehirsin sen nasıl yeneyim ben seni

Ben ki kendi kendimi yenememişken daha seni mi yenicem peh peh daha neler

Boğaza karşı haykırmak istersin ya hani ulan İstanbul bir seni bir de sevdiğimi diye

Bu şehirde galibiyetler dizilir İstanbul ve sevdiğinle

Kız kulesi parlar ya karşından usulca , hani göz kırpar bir albeni ile sen de susar seyre dalarsın

Bir de güzel Galata çıkarır kafasını karşıdan sanarsın evin ufak kardeşi beni de gezdirin dermiş gibi

Sevdiğini alırsın ya okulundan biner bi taksiye getirirsin varoş mahallene el öpmeye

Albenisine aşık olduğun sokaklarında varoşun bir prenses gelir kalbini sökmeye

Ah İstanbul kaç millet aşık oldu sana ? Kaç medeniyet çarpıştı senin aşkından?

Söylesene hangisi sevdi seni benim kadar ? Hangisi tuttu ellerinden gecenin mateminde

Sen de sevdin mi seni sevenleri ? Sen de fütursuzca sarıldın mı onların gariban düşlerine

Ben bir sana aşık oldum İstanbul, bir de girdabında boğulan bir güzelin gülüşlerine

Şahitler şühedalar dolu her karışında aşıklar tepelerden çıkıyor yazdıkça şiirlerini

Topkapı dan Çamlıca dan fısıldanıyor hıçkırıklar sessiz sedasız kalemlerden

Aynalarda görünmeyen yansımalar dolmuş meşk eyleyenlerin kadehlerine

Öyle bir aşk kahrı ki bu İstanbul , melekler bile dertleniyor dertlerinle