İstanbul Şiiri - Müntehir Uyar

Nevizade'de turistlere havyar paketleyen adamı izliyordum.
Hangisini istersen diyordu karşısındaki anlıyormuş gibi.
Hangisini istersem.
Kendime yordum.
Yokuşu inerken istediğin meyhanede iç.
Beyoğlu, Karakõy hepsi senin.
Tek başıma olsamda hiç birinde yalnız kalmam.
Birinde kumarhaneye gitmek için hazırlık yapan Necip vardır,
Birinde bileklerini kesene kadar Aktedron Fikret.
Bir bakarsın Cumhuriyet'te Ece Ayhan.
Çat Çat 'da Orhan Veli' yi arayan Bedri Rahmi. Bitiverirler yanıbaşında.
En sevdiğim.
Sarıverir meyhaneyi terebentinle karışık eski kağıt kokusu.
Benim içimi de biraz huzursuzluk.
Neyzen gelip anamızı ağlatacak kaygısından.
Öğlen rakısını içtin mi ister Haliç'ten bak yedi tepesine ister Çamlıca' dan.
Ama öyle sizin baktığınız gibi tepeden baktırmaz İstanbul kendine.
Kimliksizdir ama alt değil.
Dinsizdir bazen sofu olsada.
Dilsizdir onca yağmaya.
Zalimi de bağrına basar mazlumu da.
Ensar ve muhacir kentidir ebediyyen.