İstanbul Şiiri - Ömer Kara

Mübarek şehirdi yedi tepeli
Şimdi bataklığa düştü İstanbul
Kızı pantolonlu, oğlu küpeli
Şen ol ağam, şen ol! Coştu İstanbul

Gözyaşını döker Halice Eyüp
Sabırda keramet var elbet deyip
Kendi çağa, çağda kendine uyup
Kendini kendinden aştı İstanbul

Laylada sabaha varan geceler
Fatih'teki adı şanı heceler
Ucuz şaklabanlık ve gülmeceler
Ve doldu lebalep, taştı İstanbul

İstanbul’un dili sözleri yorgun
Yürümez tutmuyor dizleri yorgun
Ufka baka baka gözleri yorgun
Kendi durumuna şaştı İstanbul

Bu ne biçim sahra, ne biçim vaha?
Beyoğlu, Üsküdar hasret sabaha
Ve yine yönünü döndü Allah'a
Bıraktı kendini koştu İstanbul

8 Aralık 2004-İstanbul

Kul Seymani