İçimde ne acılar var bir bilsen sevgili
Sızı, acı, elem, keder hepsi birbirine karışmış
Topraktan yaradılmış insan,
Acıya dayanırmış insan oğlu öyle dermiş atalarımız
Ne kadar çok sitem etsek de
Boştur çekilen her cefanın sonu değil midir safa
Unut der acılarını ben geldim der mutluluk sanki çığlık atarcasına
Lakin sözün özü mutluyum, mutlusun, mutluyuz…
Kayıt Tarihi : 1.5.2014 18:57:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Şahabettin Kınık](https://www.antoloji.com/i/siir/2014/05/01/istanbul-1550.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!