İstanbul Şiiri - Hüseyin Celep

İçimden kuşlar uçuşurdu,
İstanbul’a her vardığımda.
Gönlüm bir başka dünya bulurdu,
Ilıman,deniz kokan havasında.
Duygularım dalga dalga sahillerine vururdu.

Yumuşak,mis kokulu toprağı,
Aksi suya düşmüş ağaçları,
Yakamozlar yanan suları,
Her biri bir beyefendi insanları vardı…

Deniz,hele o deniz,ne idi adın?
Boğaz mı desem, Haliç mi desem?
Çırpınan etekleriyle o, şuh bir kadın.
Yoksa,Marmara’dan mı bahsetsem?
Toprağa buse buse değen o dudakların.

Gemiler gelirdi uzaklardan,
Denizi yalayarak dalga dalga,
İçinde şen şakrak onca insan,
Nazlı nazlı,kayıklar selam dururdu.
Hafiften bir çise düşerdi zaman zaman,
Toprak genzimize mis gibi dokunurdu…

Ve martılar,o koca beyaz kelebekler,
Denizin sevdalıları su ile gök arasında,
Her dalgadan nasibini bekler,
İner,kalkar denizin kıyısında,ortasında.

İstanbul,bir tatlı makam fısıldardı
Ve sevmek isterdin her şeyi,herkesi.
Yüreklerden sevgiler taşardı,
Sel olurdu, gönüllere yol olurdu.

Bir de bir sevdiğin varsa İstanbul’da…
Semtlerinden,köylerinden birinde,mesela.
O zaman bir başkadır hayat,bir başkadır dünya
Yaşamaya doymazsın,ne yokluk dert,ne sefalet.

Mutluluk alır,saadet satar dükkanlar.
Tebessümler sokakların tek rengi.
Süsüydü yolların,arada bir geçen arabalar.
Kulaklarımızın şenliği,şehrin ahengi,
Çocuk sesleri,kuş sesleri,kahkahalar.

Gündüzü başka güzel, akşamları loş,
Gecesi aşka özel,sabahları mayhoş.
İstanbul,ay ışığında hoş İstanbul,
Divane aşıkları sarhoş İstanbul.
Bir başka güzeldi sana gelişim,
Bir başka hüzündü senden gidişim.

Ah,kalbimdeki, mazimdeki İstanbul
….

Şimdi çok yıllar geçmiş,yine İstanbul’dayım.
Aradım bir kırıntı o günlerden içimde bulayım.

Yok hiçbir şey yok,insanlar,binalar,tabiat…
Ne kadar sıradan her şey,ne kadar bayat.

Suratlar asık, sular durgun, surlar sessiz,
Her şey kirli:Duygular,bakışlar,toprak,deniz.

Yok olan sokağımızda,yok olmuş hatıralar
İstanbul bağırıyor,haykırışla ağlıyor martılar

Eski günler, sanki eskiden görülmüş bir rüya,
İstanbul baktım da ne kadar basitmiş dünya.

Ey gönlüm,şimdi o bıraktıklarını ara da bul
Evlerin yenilendikçe,sen eskimişsin İstanbul…

Ankara