İstanbul Şiiri - Şuayip Reşadoğlu 2

BAGRINDA ne ACILAR saklar;
Bu sehir bilemezsin...
Bir an dursan,kulak kabartsan;
Belki de dinleyemezsin...

Aksamlarinda belki de gunes degil;
Bilsen ne umutlar BATTI...
Bunlar,uydurulmus masal degil;
GOZLER, YASLARINI bile SATTI...

Bir hanede YANKILANIRKEN;
KAHKAHANIN sesi;
Otede SIKILDI,sondu;
Bir yetimin; solugu,sesi...

DUYMASI gerekenler SAGIR;
Ve dilsiz SEYTAN;
iSTEDiGiN KADAR BAGIR;
Kulaklari TIKAMIS SEYTAN...
ERBABINA sor, elbette bilir;
ECDAD kabirde kan terlemede...
Belki de, gokler ihtazaza gelir;
AMA; ,Son saati beklemede...

Uzaklarda Firavun KISKANIR;
Piramitlerden bas KALDIRMIS...
DEDESi Fi SEBiLiLLAH BAS VERDi;
BU NESiLLER kime BAS KALDIRMIS...

TOPRAK deyip cigneyen; bilsin ki;
Bu Sehir TOPRAK ve TASTAN degil...
Oyle bir ECDAD YADiGARIDIR Ki;
O'NA gokler egilmis, SENDE EGiL...

.19.10.2013