Istanbul Şiiri - Osman Garip

Taşı toprağı altın dediler geldik
Eşindik didindik zor ekmek bulduk
İstanbul biz senden çok şeyler umduk
Allah’ın toprağı bile kalmamış sende

İnsanlar bulut olup örtmüşler seni
Saklamışlar senin bütün güzelliğini
Betonla doldurmuşlar her yerini
Gelen yanar, bir yudum su kalmamış sende

İpi koparanlar sana dolmuşlar
Taşını toprağını bile almışlar
Eski İstanbul’u senden çalmışlar
Ne doyar ne aç insan ölmemiş sende

Kesmişler ağacın kalmamış dalın
Yakmışlar tarihi solmuştur gülün
Sonunda düştü sana benimde yolum
Garipte aramış kısmet bulmamış sende

Berrak denizleri çöplük yapmışlar
Ormanı tarihi yakıp yıkmışlar
Yetmiş iki milleti sana sokmuşlar
Hiç insan kalmamış gelmedik sana

Çamur deryası olmuş cennet Haliç’in
Sapıtmışlar İstanbul yoktur bilinci
Ne bayramın belli ne bitmiş orucun
Bağ bahçe kalmamış solmamış sende

Bozulmuş mezarlar bina dikilmiş
Her yerin pislik çöplük dökülmüş
Tarihler kaybolmuş mahsus yakılmış
Bir yaprak kalmamış solmamış sende

Bir şeyin kalmamış tabi olarak
Yabancılar bakar sana gülerek
Öldürür insanlar seni bilerek
Az şeyin kalmıştır ölmemiş sende.
1999