İstanbul Şiiri - Özkan Deliacı

Solukladığım nefes hayat misali,
Ses duyuldu derinden varlığa dair,
Namı kıtalar aşırı ev sahibi İstanbul.

Kucak dolusu sevda bağrı yanıklara,
Gökten ışıltı saçar üzerine pul pul,
Namı peygamber dilinde İstanbul.

Balıklarına öğretir, nasıl ağırlanır misafir,
Kuşlarına, ağaçlarına serper sanki bir sihir,
Hayallerin ötesinde bir gerçek İstanbul.

Kor yüreklerin şehbal vesilesi,
Nedir bu içinde sakladığı hoş cilvesi,
Durgun bir günde hareket sanki İstanbul.

Dalından kopan bir yaprak uzanır da sahile,
Başı boş ve hakir sanır kendini de,
O an kulağına fısıldar manayı İstanbul.

Sabahı ayrı bir heyecan akşama hasret,
Akşamında ışık hüzmeleri altında kaybolur kasvet,
Her derde sunulan derman misali İstanbul.

Asya' nın Avrupa' ya göz kırpışı bu,
Aşıkın maşuka bir demet gül sunuşu bu,
Sevgi doyulmaz olunca bir başka güzel İstanbul.

Beş aylık tanıdığım bu koca şehir,
Bu kadar kısayken zaman,nasıl duyuldu sesin,
Asırları yaşatmıştı varlığında İstanbul.

Dolaşırken mazinde yüce kametleri,
Seni anlatıyor, seni yudumluyordu her biri,
Özleminde bile kalp atışları duyulur İstanbul.