İstanbul Şiiri - Nazım Işık

Seni sayıklarım, sevginden yoksun
Solmak üzere bir gülün,
Herhangi bir çiçeğin son nefesinde;
yürüyorum yorgun ve solgun.

Tarihin kırık dökük masallarında
öyle hüzünlü ki gözlerin,
Bir alışkanlık, bir uyum gibi,
Sessiz ve sakin, öylece kapar gözlerini,
özlemin en doruklarında,
Seni anlatıyorum,gözlerini,
Köprü köprü, yol yol..

Dalıp gidersin usulca,
ardından bırakarak zamanı
çoook uzaklarda...

seni anlatıyorum ey İstanbul
ardın bıraktığın öksüz bir aşk
rıhtımına uğruyor hüzünlü bir dost
dalgalar sarhoş,bu kentle sarmaş dolaş