İstanbul Şiiri - Şevval Mirhan

İstanbul’a gidiyorum, bizim şehrimize, hayallerimizin şehrine. Ama sen yoksun, yağmur var istanbul’da, yalnızlık var. Yuzume vuran her damlada seni hatırlıyorum. Bakışlarını, guluşunu, gözlerini, özledim.. Geç mesaj atsan kızardım. Şimdi haftalar oldu konuşmayalı. Aylar olacak, ve sonra yıllar.. Unuttum diyeceğim herkese, ‘o kimdi? ’. Ama unutamayacağım inan bana.İstanbul’da aldığım her nefeste bıraz daha sen dolacak içime. Seni görmeyi arzulamaktan çok, sizi görmekten korkacağım belki de. Seni mutlu görmek istiyorum elbette, ama başka bir kızla degil, benimle. Üşüme ıstıyorum. Ama seni o ısıtacaksa üşü. Beni özle. Artık ‘tekrar’ demek için çok geç olabilir. Ama ‘asla’ demek ıçin çok erken. Şimdi her adımda seninle karşılasma ihtimalini dusunerek daha hızlı atacak kalbim, herkesi sana benzeteceğim. Ama hiçbiri sen olmayacak.