İstanbul Şiiri - Meryem Beyazal

Asuda sabahında oturup ta sırçama,
Hangi tepene kursam tualini hülyanın?
İbni Kays’ın hicranı dokunurken fırçama,
Alev alev tutuşur bakışları Leyla’nın.

Eyyub Sultan, kadere boyun eğen mihmandar,
Fethi mübin bu şehrin ağuşunda dinlenir.
Üsküdar Anadolu ordusunda sancakdar,
Kubbesinde umudun mavi rengi işlenir.

Yuşa sırrıydı şehrin, doğunca vakt-i ifşa,
Bir çoban kılığında taşa düştü şerhini.
Bi meva sevdalara ağıt yakan Kanlıca,
Asırlardır hıçkırır, kan tutar gözlerini.

Avrupa’nın endamlı hale-i ecmeliyle,
Asya’nın levendanı, bi perva, cihanşumul,
Hısarın sularında tutuşunca elele,
Vüslata kıyam durdu boğazında İstanbul.

Meryem BEYAZAL