İstanbul Şiiri - Recep Kara

Galata
Gelsin önüme salata
Yanlış anlama
Kafiye ölçü değil şimdi benim derdim
Karşı kıyında oturup
Balık ekmek ve salata yemek
Üstüne birde çay içmek isterdim
Eminönü’nün uğultusu
İşportacıların gürültüsü bir tarafa
Bence aşk var İstanbul’un taşında toprağında
Üsküdar’a kovalıyor martılar vapurları
Bilinmez belki bir parça simittir
Bütün dertleri
Gel diyor sanki Hüdâyi hazretleri
Dalgalar Kızkulesi’ne
Sana aşığım diye haykırıyor
Eyüp’te göğe bir dua yükseliyor
Fatih bir hükümdara yakışır
Ağırlıyor Mehmet’i
İstanbul güzellikler şehri
Kim bilir kaç kıza âşık oldu
Senin sokaklarında bu serseri.
Gazi seni unuttum sanma
Ben sende doğdum,sende büyüdüm
Ve de sende ölürüm;
Ben senin sokaklarına anlattım dertlerimi
Kaldırımların en büyük sırdaşımdı Gazi
İstanbul zıtlıkların prensi
Güzel bir kız gibi etkileyici
Bir serseri kadar asi
Bir yanın batıp çıkarken günaha
Bir yanında dua eder yüce Rahman’a.
Her sokağın bir dert,her sokağın keder
Anlasana İstanbul
Sana âşık bu derbeder.
İstanbul ah İstanbul ah
Sanma ki senden uzakta bir yerdeyim
Sanki oturdum bir kaldırımına
Karadeniz’i değil Haliç’i seyretmekteyim.