İstanbul Şiiri - Fatma Temer

Ey Yeditepe ‘nin dargın aşığı,
Ortaköy’ün suskun camisi,
Kız Kulesi…
Bin bir gece masalının kahramanı,
Babil ‘in asma gülü…
Aşkını çaldım,
İhtiyar Mevlana’dan.
Nefesini aldım mahşere kadar.
Söylesene hangi sarmaşık,
Doladı ellerini.
Hangi sahte gözler,
Esir etti seni.
Hangi zehirli sözlere
Kandın…
İstanbul muydu?
Seni bambaşka gösteren…
Bir simitle mayhoş olurduk.
Bir çayla sarhoş…
Eminönü’nde balık ekmekle,
Ortaköy’de kumpirle,
Pierre Loti’ de bir yudum çayla,
Hayat başlardı.
Benimse koskocaman hayatım,
Tomurcuk gözlerine bakınca başlardı.
Numunen yoktu kimsede,
Aslın bende kalmışken…