İstanbul Şiiri - Mehmet Hanifi Aliosmanoğlu

Hicranla çağlayan bülbüle benzer,
İstanbul, İstanbul gözyaşı selsin.
Gülerken ağlayan bir güle benzer,
İstanbul İstanbul, ne garip elsin.

Ey şarkın incisi, ey yedi tepe!
Konstantin’den kalma som altın küpe.
Sen Kutsal Ayazma, sen bâkir körpe,
İstanbul İstanbul, Darb-ı meselsin.

İki aşık deniz, üç yarımada,
Gönlün Avrupa’da, kalbin Asya’da,
Eşin yok, menendin yok ki dünyada
İstanbul İstanbul, sen çok özelsin.

Kumruların kuytularda sevişir,
Yakamozlar renk renk suda sevişir,
Heybeli’yle Büyükada sevişir,
İstanbul İstanbul, ömre bedelsin.

Altın Boynuz, Zümrüt Boğaz, elmas su,
Hiçbir yerde böyle mutlu olmaz su.
Bu dünyanın cennetisin doğrusu,
İstanbul İstanbul, sen ne güzelsin!