İstanbul Şiiri - Münzevî Muhayyelât

geceyi sarmalayan dualar ve tamtamlar
karanlıktan beslenen kadınlar ve adamlar

gürültüsü eksilmez bu kentin hiç bir anda
ya sabah kuşlarında yahut bir klaksonda

uyku rüya yas ve sis uçan bulutlar gibi
yollar ve yollar artık sıkışıp patlar gibi

yedi tepe bir boğaz ve bir kaç inci kolye
sarmalar bedenini,ruhunda daim çile

kedisi köpek gibi
kuşu dahi dilenci
istanbul
istanbul

ey ortak sevincimiz ey dünyanın âsânı
kral ölüleriyle besledin toprağını

ruhumuz ne sensizdir ne de sana meyyaldir
sükûnun geçicidir sessizliğin hayaldir

ne zaman ki maviyle kestin coğrafyamızı
caddelere uzattık sarhoş başlarımızı

sihrini tılsımını şeytan ile bölüştün
şehr-i yardın bir zaman şimdi kente dönüştün

sokak sokak dramsın
cadde cadde yalansın
istanbul
istanbul

ey gecesi şiirle günü acıyla geçen
yar diye uhdesine bu istanbulu seçen

sende bir mekan fikri var mı önce onu sor
zaman sudan ve aşktan mamul bir alevli kor

gecedir yıldızsızlık gün diye ahensizlik
keşmekeş ve korkudur bu kentte her sessizlik

ey fahişeler şehri ey sarhoşlar diyarı
kurtuldum sanıyorsun kral yapıp ağyarı

sözümüz biter sende
özümüz yiter sende
istanbul
istanbul

m.M..