İstanbul Şiiri - Halil İbrahim Sarı 2

Bir martı oluyorum
Denizin üstünde yürüyüp
İyi insanların atığı
Simit parçalarını toplayan

Bir otobüs oluyorum
Buram buram tarih kokan
Dar ve uzun yollarından
Zorla geçmeye çalışan

Bir uçak oluyorum
Kuş gibi süzülüyor
Ve ağır ağır geçip
Gidiyorum semalarından

Bir fayton oluyorum
Bir atın arkasında
Bir o yana bir bu yana
Zalimce sürüklenen

Bir kayık oluyorum
Her ne kadar
Modam geçmiş olsada
Hala seninle anılıyorum

Bir yağmur oluyorum
Hani nasıl bir anne
Çocuğunu yıkarsa
Bende seni öyle yıkıyorum

Gece olunca ay oluyorum
Gündüz olunca güneş oluyorum
Ve sen karanlıkta kalma diye
Sana ışık tutuyorum

Bir şarkı oluyorum
Bir şiir oluyorum
Seni en güzel şekilde
Anlatabilmek için

Bir çiçek oluyorum
İlkbahar gelsede
Seni bir gelin gibi
Süslesem diye

Ve bir bank oluyorum
Karşına dizüstü oturmuş
Sana küstahça soruyorum
''Sen mi daha büyüksün?
Yoksa ben mi İSTANBUL.''