İstanbul Şiiri - Ahmet Komşul

Önce adını duydum
İnsanlardan,hislerine bıraktığın izlerini
Kitaplarda tanıdım seni ve güzelliklerini
Satır aralarında kayboldum gizemli sokaklarının
Gördüğüm gün tanıştığım gündü sevinçli anlarımın
Ve kavuştuğum gün sende kaybolduğum gündü
Sonra alıştım
Gezdim sokaklarını birer birer
Şemsi paşa camiine inerken Üsküdar yokuşundan
Gökyüzünün denizle kucaklaştığı yerde
Martı sesleri
Kulak verdim büyülendim Sultanahmet’in denize bakışına
Fethi paşa korusunda izledim ihtişamlı duruşunu
Çamlıca da ıhlamur topladım
Sevgi topladım Hüdayi’nin sofrasında
Hastalığa tedbir kış günlerine
Altunizade meskenimdi yalnız kaldığımda
Süzüldükçe süzülür serin sularına
Sende kaldı bir parçam ayrılırken senden
Yıllar geçse de geçmez senin tazeliğin içimden
Andıkça adını tutuştu rüyalarım çamlıca tepelerinde
Adını İstanbul…