Artık tepelerden değil, gökdelenlerden bakıyorum sana İstanbul,
Vefasızlık ettim, çok kirlettim seni, hakkını helal et bana İstanbul
Görseydi, şu düştüğün halleri, Beyatlı söylemezdi bu mısraları ebedi,
Sende bırakmadık insanlık ki, nasıl yaşasın sokağında köpek ve kedi
“bir semtini bile sevmek bir ömre değer”di zaman-ı mazide
Korkarım, şanlı ecdadımdan hiçbir eser kalmayacak, atide
Her gördüğümde seni, hayıflanırım ben kendi kendime
Revamı bunca edepsizlik, göz bebeği, koca fatihin eserine
Kayıt Tarihi : 18.10.2010 22:32:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ali Mert](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/10/18/istanbul-1288.jpg)
kusursuz güzelikte akış anlatım titizlikle
yüreğinden okuyucusuna sunulmuş
severek okudugum okurken haz aldığım bir sunu
kutlarım yüreğini başarılarıyın devamını dilerim
TÜM YORUMLAR (3)