İstanbul Şiiri - Gürkan Engin

dışarıda damlalar yağıyor gökten
yıkanıyor yine canım istanbul
diyor ki şu gönül git sende ıslan
arınsın huzursuz bedenim, kirden pasaktan.

ne kadar kirlendik bir bile bilsek
ne kadar yıkansak ta, arına bilsek
belkide dünyaya bir daha gelsek
kirimiz bedende kalırmı acep...!

istanbul sen beni mecnun eyledin
huyuna, suyuna aşık eyledin
kalbime bu derdi mühür eyledin
bu beden mi ruh benim mi, ben bilemedim.

hep gidesim var,terketib seni.
bir yanım seninle,bir yanım asi
yıkansan paklansan ah gelsen beri
götürsen geçmişe bıraksan beni

kimler senin toprağında şimdi uyuyor
anneannem,babaannem,,dedem kaç kişi!
çağırsam gelmezler bilirim belli....
beni ne zaman kabul edecek, toprağın dibi

ne sen uslu duracaksın, nede ben efendi....
serseri ruhumun sebebi belli,
seninle kaç kişi kirlendi belki...
kirimi,pasımı sakla sen emi....

istanbul şuan da puslu,kederli
ruhum içinde olan biteni
söylemek istedim tam yeri belki
istanbul ya sev ya terket beni