Istanbul Şiiri - Hamza Ocak

Senden başkasına yoktur sabrım: İstanbul
Caddelerinden aşklar akmıştır ve akar, bilirim!
Kuşlar geçer mabetlerin, mabet gibi üzerinden
Kıyıları döver durur o boğazın suları
Bilirim, en çok sen yazgılanırsın eskilere

Seni sana anlatmak ne mümkündür Istanbul
Yağmurunu karını, toprağını taşını
Yalnızlıkların var bilirim, bir de eski yaralarını
Sana sarılır umut diye çocuklar rüyalarında
bir çocuk nasıl bekler bilirim!

Bir dünyayı gölgelendiren, bir yolcuyu dinlendiren
Bir insan ömrünü nasıl geçirmeli derken
Bir aşk nasıl filizlenmeli, nasıl sevmeli insan
Sen öğrettin herkese Istanbul, bilirim
Bilirim, Çobanların yoktur ama yıldızların yağar heceden

Ormanlarına baktıkça ay düşer gecelerden
Yıldız kayar evlere, sokakların ayaklanır ve yıkanır: Istanbul!
Bir çok adını bildim, binbir yolu nasıl bağlarsın
Kimi mülteci kimi esir, kimi kuldur sana
Kimi de ziyaret eder gizemini
Bilirim, üstündeki gök akşam üzeri gösterir kendini.