İstanbul Şiiri - Nermin Gültekin

Çelişkiler şehri yaşarken kaçmak,
Gülerken ağlamak gibisin İstanbul,
Sen başkasın gönüllerde istenen,
Dillerde istenmeyen sihirli şehir,

İstiklal caddesi,içimdeki koybolmuşluk,
Saray muhallabicisi,bulduğum huzur,
Sen nesin İstanbul anlamak zor,
Nefesin içimi yakar isminle,

Büyülü dünyamın büyülü şehri,
Hırçın dalgaların dokunamaz yüreğime,
Ama ismini duymak çiçek koklamak gibi
Beni kendimden alıp gütüren şehir,

Hatırlamak isterim güzelliğini,
Niçin bana acı verir anlamaz yüreğim,
Severken neden karşı koyar bu yürek,
Kirlenmişliğin engelmidir sevgime,

Boşver be İstanbul boşveeeer
Bak bende sana benzedim sonunda,
Kendi içimde kaybolup,dönmeye alıştım,
Bir sana dönmeye alışamadım İstanbul.