İstanbul Şiiri - Hasan Emir Aktaş

Bir rüzgar mekana, zaman ötesi,
Yıldızlar uzatır, meltemler eser;
Yerin âsumana vuran nefesi,
Alevden kubbeler, nurdan kubbeler.

Ufuktan toprağa bir ruh akar da,
Derin bir şafağın nabzını dinler;
Akşam batışında, engin sularda,
Billur pırıltılar, zerrin gölgeler.

Leyli bir bakıştır mesafelere,
Deryânın göğsünde titreşen fener;
Âhenk âleminden ilahî katre,
Yükselen besteler, aşkın besteler.

Gecenin ay rengi arza değerken,
Yaldızlı sularda depreşir izler;
Düşürür hayâle gamlı bir yelken,
Füsunlu denizler, puslu denizler.

Kanatsız gemiler bekler âşiyan,
Güneş demetleri, ebedi seher;
Cennet fezasına bakan aynadan,
Yansıyan laleler, zümrüt bahçeler.