İstanbul Şiiri - Abdullah Bedeloğlu

İSTANBUL
Mahkûmsun mahkûm evsizliğe mahkûm
Yoksulluğa, nifak ve şerre mahkum
Gezemezsin, yüzemezsin, yasak uçmak.
Tutsak, uçurtman bile uçamaz yasak!

Hangi çılgın zincir vurmuş, gözleri kapalı?
Mümbit tarihle hürler yoksul köle paralı
Cıvıl cıvıl oğlu, kardeşi katletmiş mutlu köleli
Sevinir ganimetle beslenen akbaba debdebeli

Gönül tahtlarında keyfince kurul İstanbul!
Yaşasın, derin, hoş, uzun rüyada kurbanlık kul
Bir taşına canlar, vatanlar fedayla edildi veda
Övün! Bastığın harap ve bitap yerde yatıyor şüheda.
Abdullah Bedeloğlu