İstanbul Şiiri - Şimşek Acar

altı tepenin karşısındayım
yedinci tepeden ayaklarım haliçte
bir yanım Eyüp sultan pir
ardımda piyerloti yatar sör
tarih yazıldıysa sayfaları burada
Galatadan göğe uzanan kanatlar
sanki damla damla özgürlük sunar
dünya bey olup simokin giyse
fiyonk takmak ancak bu bogaza düşer
mimozalarını açtımı bogazın iki yakası
şairler şiir,ressamlar resim fabrikası
dervişide var zangocuda hahamıda
dolup boşalırken mescidleri her vakit
sayılmaz gecenin boşalan kadehleri şişeleri
dergahlarda huşu ile semahta mevlevihan
eller açılmış bir gül gibi nuru semaya
rengarenk eteklerini savurur yalın ayak
müziğe kapılmış yılan gibi şuh rakkase
insan lazımsa her milletten ve renkten var
zenginliğe nisbet asi dir gelmez bir araya
kıvrıla kıvrıla nehir gibi mavinin boğazı
zaman akarken acımasız hayatta
burası oyle bir kentki zaman arama
sabahın güneşine nisbet gecenin ışıkları
karanlıklarda yıkar bedenlerin günahlarını
çanla ezan bir birine selamlarken bu kentte
hayatı yakalamaya çalışan karıncadır insanları
lalesi bile bir devir olmuşsa tarihinde
istanbul bu durup selam vereceksin azametine
istanbulu seversen insanlığıda seveceksin
güneşin doğduğu yer dogu battığı yer batı
çağları açıp çağları kapatan yer istanbul
ilme sanata dünyaya insanlığa ışık İstanbul