İstanbul Şiiri - Ayşe Gül Öztürk

Saçlarımda sonbahar ve içimde kasıgalara teslim bir güz mevsimi...bir tatlı huzuralma telaşı bu şehirle yeniden barışmam...martıların ışık beyazı kanatlarına takılı,eski bir aşk hikayesinin döküntüleri yollarımda...yüzünü sakladığım her yer yırtık,kim aldı tozunu bu hatıraların...hiç bir şarkı benim değil artık,hiç bir fotoğrafta yok aslında gözlerim...yağıp geçen ve bende geçmeyen,kirli,yitik bir öfke yağmuru tenimi ıslatan....döke saça harcadığım aşk; sorgusuz,sualsiz,çırılçıplak..ve yokluğunda,ben yeniden doğmayı bekleyen,teni buza kesmiş bir cesedim.....

*

Şehrin tüm ışıkları yandığında...sessizce söndü tüm telaşım,alıp başını giden düşlerim...sevişmelerim...sevilerim...kaldırımlara eridi tenim...bir lanetin paslı tadı yüreğimde...dudağımda,bin bir küfür...unuttum diyebilmek için,bir kez daha eksildim işte....