İstanbul Şiiri - Bilal Yalçınkaya

Ben seni
İSTANBUL
Diye sevdim

Ey hayatın en zor
Ve acıların en kolay çekildiği
Şehr i İstanbul
Sen eskiden yar dın bende
Ve şimdi
Gittikçe yara olmaya başlıyorsun

Sen
İki gözüm, iki yakam, boğazım
Denizlerin en güzeli turkuaz ım
Sen ayasofya,ben sultan Ahmet
Daha ne kadar ayrı kalacağız
Oysa kavuşsak
Kim bilir ne kadar birbirimize
Yakışacagız
Sen sevgili İstanbul
Şehirlerin en delikanlısı
Sen sevgi
Sen sevgili
Sen her sevgili için sevgiliden
Öte sevgili
Sana nazar değmesin
Seni depremlerden korusun
Allah ım

SEN
Aldığım her nefesi keyifle
İçtiğim şehir
Senin
Bir otobüs durağında
Saatlerce bekleyebilirim
Bir sevgili bekler gibi

Dinle sevgili dostum
Ayda bir gün geçmezsen karşıya
Vapur eşliğinde,
Ve gitmezsen istiklal caddesine,
Tarih soluklaya soluklaya inmezsen
Bab ı aliden aşağı,
Eminönü de balık ekmek yemezsen
Ve sonra çıkıp çamlıca dan karşıya
Bakmazsan,
Adalarda
Yalnızlık kokan şair soluklarını
Hissetmezsen,
İstanbul da yaşamanın farzlarını
Yerine getirmiyorsun
Sen istanbulda yaşamıyorsun
yaşlananıyorsun
Demektir dostum

Sana söz sana yemin
İstanbul
Seni hiç yalnız bırakmayacağım
Yanında ya ben olacağım
Ya da yokluğum