İstanbul Şiiri - Fatih Işık

Orhan Veli gözleri kapalı dinlemiş,
Yahya Kemal sözleriyle büyülemiş,
Bu, güzelliklerini aslında
Trafiğinde, kirliliğinde saklayan şehri..

Bana inanın,
Bir imsak vakti görün derim İstanbul’u..

O zaman büyümemde bir elimi tutmuş Eyüp’ü,
Diğer elimi tutmuş Taksim’i,
Görmeye alıştığım ama
Gitmeden de edemediğim Ortaköy’ü,
Daha hoş göreceksiniz..

Dediğim gibi, asıl İstanbul o zamandır.
Ha tabi; insanların, kalabalıkların sesleri
Size ilgi çekiciyse,
Kıracak hali yok ya sizi bu masum şehrin..

Bu şehrin masum olduğuna da inanın..
Bakmayın onca suç işlendiğine,
Bu şehir o zanlılara maphus gibi gelir o zaman..
Kaçırır onları.

Ergenliğin en illetlisini yaşamış,
Hala da yaşıyor olan ben,
Bu şehirden bıkıp usandığını söyleyen
Ama aslında Beyoğlu’nda yirmibeş sene emeği geçmiş,
Sevgisini içinde tutan ve karış karış bu şehri bilen babam,
Gençliğinin en hovarda zamanlarında cirit atmış abim,
Kendisine yetmediği gibi
Şimdi oğlunu da gezdiren ablam,
Doğma büyüme buralıyız..

Belki niceleri var burada bizim gibi..
Gurur duyarlar bununla..
Haklıdırlar.
Çünkü bu şehir taşı, toprağı, havası, suyu olmasa da altın;
Dönün ve Topkapı’ya, Eyüp’e, Taksim’e, Ortaköy’e,
Dolmabahçe’ye, Kadıköy’e, Üsküdar’a
Bir daha bakın..