İstanbul Şiiri - Bülent Cürül

Gövdeyi yaslamış yedi tepeye
Geleni geçeni katar İstanbul
Kimini bürümüş yünden ipeğe
Kimini yamalı tutar İstanbul

Çoluk çocuk büyüdükçe sövüşür
Bacı gardaş birbiriyle dövüşür
Sokağında gençler türlü sevişir
Koca bir nesili yutar İstanbul

İz arama sakın dünden bugüne
Edep hayâ gitmiş çoktan sürgüne
Düşürme Ya rabbi sakın dar güne
Adamı on pula satar İstanbul

Cürüle çileyi çektirdin peşin
Bulunmaz emsalin bulunmaz eşin
Her sabah üstüne doğan güneşin
Elbet bir akşamda batar İstanbul