Vakit geçiyor istanbulum
Taşına toğrağına sevdam var pulum pulum
Diğerlerinde görmediğim afet
Senin seslenişinde var kulum kulum
...
Gezelim istanbulu alnı açık
Varmayalım kimseye eli açık
Nerelerini gezdim hatırlamıyorum
Varlığım hepsinde kaldı üsütü açık açık
...
Gönderdim seni içimden; dışımdan
Oldun bana bir kaşık sudan
Elimi titretirdi senin rüzgarın
Artık hiçbir şey hissetmiyorum senin varlığından
...
Ah istanbul,ah istanbul...
Kayıt Tarihi : 12.10.2008 20:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
İstanbulun taşına toprağına,sokağına caddesine denizine yoluna herşeyine verdiğim onca ezadan dolayı... ... Ne onu artık içselleştirmek ne de dışımda bişey olarak görmek...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!