Nefes alamadım sarayda köşkte
Huzur bulamadım sefada meşkte
Yoluna adadım daha beşikte
Şu canım emrinde yüce İstanbul
Sükûnet yabanın elinde değil
Kasavet savuran yelinde değil
Zümrüt döşemeli evinde değil
Kaldırımlarında yüce İstanbul
Dervişler, sultanlar, gönül erleri
Ecdadın yattığı kutlu yerleri
Eşsiz surlarından görülenleri
Görmedim ömrümde yüce İstanbul
Gözlerim doluyor sorsalar seni
Canım toprağına karsalar beni
Bir garip diyerek ansalar beni
Hatıralarında yüce İstanbul
Derdini unutur gezen seninle
Ruhunu damıtır ezan sesinle
Camin, köprülerin nice süsünle
Teksin nazarımda yüce İstanbul
Şu semalarında kuş olup uçsam
Saklı sırlarında gezsem dolaşsam
Narin koylarında senle buluşsam
Hep olsam yanında yüce İstanbul
Tarihin döndüğü ne kutsal şehir
Cihanın gördüğü en kutsal şehir
Zamanın donduğu ey kutsal şehir
Bahtım ol benim de yüce İstanbul
Şanlı ecdadımın yoludur izim
Yedi düvel gelse kırpılmaz gözüm
Tüm kâinat duysun bizimdir bizim
Sonsuza dek hem de yüce İstanbul
Kayıt Tarihi : 9.10.2008 13:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
buda benimki
Bre İstanbul!
Ey İstanbul! Ben ki burçlarına hilâli diktim,
Uğruna civan mert yiğitlerimle kanlar döktüm,
Senin yollarına bin bir renkten çiçekler ektim,
Bre İstanbul! Aç göynün Fatih benim, ben Fatihim.
Ol hasret-i aşkınla yandım yandım da kavruldum,
Gazadan gazaya cepheden cepheye savruldum,
Yıllar yılı nar-ı ateş-i aşkınla yoğruldum,
Bre İstanbul! Aç göynün Fatih benim, ben Fatihim.
Bilirim yıllar yılı hasretle beni bekledin,
Muratla güne gün, aya ay, yıla yıl ekledin,
Yüreğinde sevda sevda cehennemleri sakladın,
Bre İstanbul! Aç göynün Fatih benim, ben Fatihim.
Nice nice serdarlar sevdanla yandı tutuştu,
Alperenler, bahadırlar senin için vuruştu,
Ol bezm-i yarenler Eyyüp Sultan ile buluştu,
Bre İstanbul! Aç göynün Fatih benim, ben Fatihim.
Ahİstanbul! sen yok musun, yoksa sen hiç yok musun?
Yoksa koskoca Fatih-i İstanbul’a çok musun?
Yoksa sen ehl-i cehle Hakkı Huda’dan hak mısın?
Bre İstanbul! Aç göynün Fatih benim, ben Fatihim.
Göklerde yankılandı Ezan-ı Muhammediye
Gözlerimizden kalktı perde uzandık Kabe’ye
Biz kapandık Ayasofya’da seninle secdeye,
Bre İstanbul! Aç göynün Fatih benim, ben Fatihim.
Şükür kavuştum sana, sen de kavuştun ya bana,
Ben ki seninle hükmettim tüm çağlar-ı cihana,
Selam olsun hocam Yesevi, dedem Oğuz hana,
Bre İstanbul! Hünkâr-ı Fatih benim, ben Fatihim.
Bilal Özcan
TÜM YORUMLAR (1)