İstanbul Şiiri - Bedir Kuş

İstanbul'um

Hayalinle yaşadım hep seninle
Gözümün önünde
akıp giden, o eşşiz sületinle.
Mavi atlasa nakış nakış örülen taşlar,
zerafetle gökyüzüne yükselen
muhteşem minareler.
Tevhidi haykırıyor
günde beş defa.
Hayran hayran bakışlarım,
güzelim mabetlere.
Sinanı arıyor gözlerim
Süleymaniyede.
Tarihin derinliklerinden,
süzülüp gelen
benliğimi ve kimliğimi
belgeleyen görüntülerdir bunlar.
Kaç asır geçse de üzerinde
zaman eskir, eskimez bu eserler.
Camiler, minareler
ve daha daha nice
emsalsiz eserler
bütünleşmiş güzellikleriyle
İstanbul’un.
Öyle bir şehri İstanbul’sunki,
Dünyayı büyüledin
Boğazınla, Halicinle.
Sana nasıl tutkun olmayayım?
Söyle be güzel İstanbul’um!

Rüyalarımın süsü oldun,
Özleminle yanıp tutuştum,
Ahh! Keşke yaşayabilseydim bağrında,
Hani, Son Elçi’nin Elçisi Eyüp Sultan da.
Haliç’e bakan yamaçlarında,
kalan ömrümü geçirmek isterdim doyasıya.
Bir tutku benimkisi sorma,
Aslı’ya tutkun olan,
Kerem bilir ancak derdimi.

Fethi mübüni yad etmeden geçemem.
Tarihime aşığım
Sevdalıyım Muhammedime.
Hani o muştulamıştı
Istanbul’un fethini,
Ta buralara kadar gelmişti
Eba Eyyüb El Ensari.