Yedi tepeli şehir derler İstanbul’a
Gonca güllerin bırakıldığı şehir,
Özlemlerin,fırtınaların estiği şehir…
Be ne diyeyim sana İstanbul
Ne diyeyim?
Hayat bir başkadır koynunda.
Gözleri yummak soğuk kış gecelerinde,
Gözleri yummak serin yaz gecelerinde,
Gözleri yummak pembe mavi düşlere.
Uyanmak kollarında yeni bir güne,
Düşlemek ve yaşamak.
Ben ne diyeyim sana İstanbul?
Vazgeçilmezsin işte.
Sevdaları bilirim seninle,
Sevdalıları.
Vazgeçilmezsin işte.
Geri dönüşleri bilirim,
Yalnızlıkları koynunda giderenleri.
Bir o kadar da nefret edenlerini.
Ben ne diyeyim sana İstanbul?
Kimin kolları bunlar İstanbul,
Kimin dudakları,kimin gözleri.
Bu ten kimin,hayalimi saran bu ten?
Ben ne diyeyim sana İstanbul?
Bir gonca gül de ben mi bıraktım sende,
Yoksa gonca gülüm mü kalmak istedi?
Yüreğime kim dokundu,kimler aldı düşlerimi?
Ömrümü Yedi Tepe sardı.
Ben diyeyim sana İstanbul?
Desem ki desem,
Değişen ne olur İstanbul?
Kayıt Tarihi : 3.7.2008 22:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
ŞİİRİNİZ GAYET GÜZELDİ....TEBRİKLER SN KARACA.
KALEMİNİZ DAİM OSLUN.
SEVGİLERİMLE.....
TÜM YORUMLAR (4)