Istanbul Şiiri - Şair Metmetin

ne kimseler anlamak ister beni..
ne,de ben kimseyi istanbul dedi..
-
bogazi gectim tek bir adimla..
ve seni seyrettim tüm gece..
vay..vay..
ne,de koca bir sehir diye tekledim..
ne,de yalniz sahte dostluklardan..
günes batti kansiz yarama..
ici verdi beni bir solukta..
yüzüme bir samar indirdi gecenin karanliginda..
sanki ne ararsin buralarda..! !
üryan uyandim istanbul sabahinda..
yorgun -argin günes yükseldi istanbulda..
dogruldu öyle karanlik sokaklarda..
öyle asik suratli..öyle asabi.
ne kimseler anlar beni..
ne,de ben kimseyi dedi..
haydi uzat elini..ver yüregini dedim..
arkadas olalim aglayarak söyledim..
kaderin böylemi yazildi.? ? . ey güzel sevgilim..
anlamaz insanlar beni..anlamaz dedi..
vay..vay..
yalnizlik ne demek anlarsan bak gözlerime..
yüzyilladir cektigimi saklarim bir kösede..
egildim diz cöktüm istanbul önünde..
bir tokat vurur gibi gecti üzerimden
kalma buralarda haydi git memleketine..
..
vaay..vaaayyy..
ne kimse anlar beni..nede ben kimseyi..
ve öptü istanbul beni tam yüregimden..