İstanbbul'la Hasbihal Şiiri - Akın Yavuz

• 

  Leyla Alya

  'Aramaktan yoruldum, kendimi arıyordum
  İşte sonunda buldum, ben biraz İstanbuldum'
  
  çok hoş.. tebrikler...

  Devamını Göster

  • 0
  • 0

  Cevap Yaz
• 

  Ayşe Hazan Aydın

  Aziz ile Hasbihal
  
  
  İliştirdim gönlümün kurdelasına seni
  Her ilmek azap üzre sıralandı bağrıma
  Ki dokudum ruhumun dantelâsından seni
  Ve her iğne yürürken yorgun çağrılarıma
  İliştirdim gönlümün kurdelasına seni
  
  Göz kırptım rüyalara gecenin ayazında
  İs kokulu evlerin çatısına uzandım
  Titredim üşümedim uçtum buğularınla
  İstanbul; kar yağarken yorganında uyandım
  Ayazdan gecenin ve rüyanın sonrasında
  Karlar rüzgârların perçemine dolandı
  Kızılına boyandım ağarırken tan yeri
  Kristal bir tesettür sardı mavilikleri
  Bir mahmurluk ufukta çizgileri yokladı
  Bulutlar memleketin kıştan kalan karları
  
  Şimdi bir kız dikilir mavinin göbeğine
  İstanbul perçeminden yakılan bir tütsüdür
  Martılar enteresân sindiler ertesine
  İstanbul yanmak için yakılan bir türküdür
  Şimdi bir kız dikilir mavinin göbeğine
  
  Hüzünlü bir muhâbir geceden kalan kuşlar
  Çığlıkların ekledi o meşhûr güftemize
  Üzerimde gezindi homurdanan bakışlar
  Gözlerim, kıyısından aktı mâvi dehlize
  Hüzünlü bir muhâbir geceden kalan kuşlar
  
  Süzülürken İstanbul burmasından sabahın
  Lık lık korku birikir yetimin kursağında
  Seyis ağlar uzaktan âhına küheylanın
  İstanbul’la damların sehervâri çağımda
  Süzülürken İstanbul burmasından sabahın
  
  Yârlı gece en demli hülyâyı hatırlatır
  Bir menekşe dokunur kapımın tokmağına
  Bir var olur aşk gibi sonra Zümrüd-ü anka
  İstanbul aşkla konar bir gülün yaprağına
  Yârlı gece en demli hülyâyı hatırlatır
  
  Çehremdeki kafesten dökülür incilerim
  Her sabah bu yollardan dönerken yüreğime
  İsrâfil edasıyla kıyâmeti beklerim
  Yaralı aslan gibi dönerken kafesime
  Çehremdeki kafesten dökülür incilerim
  
  Fîrak topluyor şimdi sokaklarından güneş
  Özlüyorsun Fatih’in kadife ellerini
  Salıncaktadır ruhun, gözbebeklerin ateş
  Gökyüzü yine kızıl, gittiği günküne eş
  Fîrak topluyor şimdi sokaklarından güneş
  
  Gün doğmadan dök İstanbul, yaşlarını
  Yıkasın günden önce rahmet, ayyaşlarını
  Gecelerinden kalan, baykuş bakışlarını
  Sanduka içine al, azîz nakışlarını
  Cennetî anışları ve cehennemî yanışları
  Anlat İstanbul, gönlünün der dest yokuşlarını
  Masmâvi derinlerde, aah! yok oluşlarını
  Kirpik minârelerin göğe yalvarışını
  Tarihten ve kendinden herdem kaçışlarını
  Banklarda sabahlayan yetim haykırışını
  Babamı hatırlatan Topkapı sarayını
  Vakûrca onun gibi Çamlıca duruşunu
  Seni târ ü mâr eden esmeri, sarışını
  Anlat, anlat gecenin, şeytânî sarışını
  Git, ak Marmara’ya görem salınışını
  Ama bırak düşleri ve martı kuşlarını
  Ama bırak, bana bırak, yârimin kaşlarını
  ***
  Aramaktan yoruldum, kendimi arıyordum
  Hele sonunda buldum, ben biraz İstanbuldum
  
  şiiri önce öylesine okudum.................
  okudukça hüzünle doldum............
  dayanamadım bir kere daha okudum............
  kelimeler arasındaki teavüne vuruldum..........
  istanbul ben kendimi seninle buldum..........
  şairim bu güzel dizeler için sağolun.........
  allaha emanet olun........
  
  
  

  Devamını Göster

  • 0
  • 0

  Cevap Yaz
• 

  Suat Seymen

  kutluyorum kalemi emeği saygıyla...

  Devamını Göster

  • 0
  • 0

  Cevap Yaz

TÜM YORUMLAR (3)