ANILAR…ANILAR…
ISTAKOZUN SESSİZ ÇIĞLIKLARI
1960 lı yıllar, Mudanya da Halit Paşa Mah. de oturduğumuz zamanlar. Sabah kahvaltısını yapmış, babamı işine yolcu etmiştik. Biz ablamla birlikte ortalığı toplarken kapı çalındı. Ablamın kapıyı açmasıyla çığlık atması bir oldu:
"Ayyy! bu ne böyle?” deyip kapıyı kapattı.
Kapı tekrar çalınınca annem mutfaktan çıktı:
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan