Issızlık Şiiri - Yusuf Işık 3

Issızlık

Ulus’tan Sıhhiye’ye
O yakıcı sıcakta
Alev almış yüreğimle
Yıkılasın ‘Yüksek İhtisas’
Diye diye içime akan
Ağuların gücünden mi
Ya da aynı acıları
Sayısız kez yaşayan
Naçar insanların
Ahından mı bilmem ama
Siyasi emellerle de olsa
Yıkıldı gitti sonunda

İşte o gün başladı benim
Mayıs ıssızlıklarım
Bilmesine biliyorum ki
Mayıs direnişin
Baharın başlangıcıdır
Ama en çok da benim
O hiç dinmeyen sızımın
Bitmeyen özlemimin adıdır

O gündü benim
İlk ölümümün gerçekleşmesi
Yüreğimin her yalanında
Gözlerimin acıması bundandı
İçimdeki boşlukların
Bir daha hiç dolmaması
Her arayışın sonunda
Kafamı gözümü
Oraya buraya çarparak
Gün ışığında
Yarasacılığa soyunarak
Derin derin yaralara
Sebep olmam da bundandı
Kısacası
Her ölümüm
Yokluğunun belasıydı annem..8.5.22