Issızlık Şiiri - İrem Aslan

Bir mum yak gönlüm
Her yer simsiyah
Kapatalım perdesini ömrün
Tutuşsun aynalar
Köre dönsün

O vakit tek tek dökülsün içim
Gömdüğüm anılar yansın
Kaybolan sevgililer bir saman
Kazıdıkça küle dönüşsün

Bırak gönlüm beynimle savaşı
Yıkayalım ,toz tuman süpürülsün
Biz dokunmayalım kire pasa
Kaybettiğim çocuk merhameti
Tertemiz umutlar geriye dönsün.

Suskunluğumu asalete bağladığımda
Söz gümüştü ben onu severdim
Şimdilerde özüme yapışan ıssızlığa
Kendim bulunca son verdim.