Toprağı çiğneye çiğneye geliyorum
Yalnız başıma ben yönümü buluyorum
Issızlığın tam ortasına vardığımda
Ağaca yaslanıp, ne yaptığıma bakıyorum.
Sert rüzgar ölüm gibi tenime işliyor
İşleyişe gittikçe kanım kaynaşıyor
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta