Issızlık Şiiri - Alaattin Kürşat Derebaş

Toprağı çiğneye çiğneye geliyorum
Yalnız başıma ben yönümü buluyorum
Issızlığın tam ortasına vardığımda
Ağaca yaslanıp, ne yaptığıma bakıyorum.

Sert rüzgar ölüm gibi tenime işliyor
İşleyişe gittikçe kanım kaynaşıyor
Yönümü kaybettiğimi anladığımda
O çiğnediğim şeyler perişan oluyor...

Kahpelere derdin çilesi bir hülyadır
Çok çekmişe iyi şeyler ancak rüyadır
Doğru yolsa, sadece sabır ve hayadır
Bu garipliği sığdıran yer de dünyadır...