Ayrılık ve yalnızlık
yağmura benzer,
süzülür
derinliklerden geceye,
yalpalar ücra ovalara,
süzülür
göklere,
eski tahtına.
ve O anda
ayrılık serpilir,
şehrin üzerine.
Sokaklar gözlerini açtığında,
boşanır üzerimize
en cıvıltılı zamanda.
Ve elleri boş kalan
gövdeler,
kırgın ve çökmüş
yalpalayarak.
Ve iki insan,
tenezzül etmezken
bakmaya,
yatarlar yine aynı yatağa.
O an yalnızlık nehirlere eşlik eder...
Çeviren:Furkan Emir
Mahlas:Heimlich Rauchen
Kayıt Tarihi : 27.12.2016 21:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!