Issızlığında şehrin Şiiri - Orhan Hatıl

Bir karınca yürüyordu sonbahın yalnızlığında
bahçeler solgundu
duvarlar yosunlu hüzün şarkıları söylüyordu
güneye doğru bakan güneş bizi bırakmıştı
oysaki senin karanlık saçların hiç yalnız kalmamıştı
hiç bir zaman bahardan çıkmamış bir yamurdun sen huzur dolu

hani senin o hayal ötesi tavırlarındaki aşk görüntüsü
ısızlığında bu şehir işte
tehlikeli sarhoşların bırakılmışlığında
ikimizdede donuk gözler var
gülüşlerndeki bu yangın kaybolunca
hayat gülümsemekten vazgeçti
karanlıktı
bir tutam tütünle bitirirken kederi
ben bunları düşünüyordum

hani ege dolu narinna şarkılarımız aşk öpücüklerimiz
toprağında buğdayın
küçük bir çiflik evinde yaşa arzumuz
giderken ülkeler arası aşk sorunlarımızda
pempe kağıtlarında hayatın
aç ve onurlu ölüme kavuşmak
ıssızlığında şehir işte

bu gün sordum rüzgara
kum doldurdu avuçlarıma zamanın yitikliğinde
bir masaldır dünya derken ışığa
ıssızlığında şehir işte