Issızlığın ortasında
Yüreğim, bir ada.
Ara sıra kamçılanır,
Şahlanır insanlığım;
Saçlarımda bir tutam alev
Bir bu, bir şu düşünceye
Savrulur dururum, kararsız.
Seviyorum, şu zamanı;
Kendimle baş başayım.
Bazen elli küsür,
Bazen yirmi yaşındayım.
Yalan benim yalanım,
Doğrular yine benim.
Kendimi yargılıyorum,
Yine kendime hak veriyorum.
Kimse duymuyor,
Bir ben biliyorum
Bir de benliğim, bu ıssızlıkta.
Hesap vermiyorum,
Soru sormuyorum,
Tüm alışverişim kendi vicdanımla.
Baş başa kendimle,
Bir-iki dakika.
Ağlayabiliyorum özgürce,
Hiç bir şey düşünmesem de
Ara sıra açılıp-kapanıyor yüreğim,
Tüm yaşanan gerçeklere.
Issızlığın tam ortasında
Yüreğim bir ada.
Kendi iç dünyamda
Kendimi yaşama şansı, ellerimde şu anda...
Kayıt Tarihi : 4.9.2003 16:09:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Sumru Karabaş](https://www.antoloji.com/i/siir/2003/09/04/issizligin-ortasinda.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!