Issızlığın Ortasında Şiiri - Kemal Karay ...

Bıçak kestiğinde bile alınyazımı
Kanamaz yüreğimdeki hasretim
Islık sesi gibi keskin esiyor rüzgar dışarıda
Kar yağıyor karanlığa inat memleketimin dağlarına
Kış kıyamet ortalık
Bir bebeğin çığlığı geliyor uzaktan geceyi yırtan,
İçimi kanatan
Göz kırpıyor şimal yıldızı bu gece
Beyaz gelinlik giymiş yiğitler meydanı
Savuruluyor saçları karda tipide
Kömür sobam nazlı ısıtıyor ıssız odamı
Üşümüş gecem,üşümüş pemcerem dibindeki serçe
Düşündükçe yanıyor kankırmızı sevdam içimde
Kararıp isi vuruyor damağıma
inceden yanan cigaramın..
Çıplak kalmış ağaçların dalları
Dökülmüş,uçup gidivermiş yaprakları sararıp
Terkettiği gibi Sevdanın beni
Yakıyordu,acıtıyordu sessizce
Ama çaresizdi sönmedi sevdamın ateşi.
Aklımda yosun tutmuş saatler kaldı geriye
Radyoda hışırtılı bir müzik var odamı dolduran
Bir de soğuk ıslığı var rüzgarın kulağımın ardında
Zamanın çığlığı gibi kulaklarımda çınlayan
Haindir soğuk,bir o kadar da zalim.
Fukara ya da bebe dinlemez dondurur
Benimse içim yanıyor kış ortasında
Yorgun düşmüş umutlarım,hayallerim
Açaçak ilk çiçeği,
Karanlığa soğuğa inatçı kardeleni özler olmuş yüreğim
Gelecektin hani
Delikanlı bahar nerdesin?