Issızlaştım Şiiri - Zeynep Beşen

ardın da bir ben bırakarak gittin;
ve ben bittim
böyle başladı dilimdeki sözün
içimde ki hüznün

kafiyeler uydurdum ben
hikayeler yazdım
gazeller seslendim
şiirlere yer verdim yokluğunda

bom boş kaldım
en az oda lar kadar
ıssızlaştım
gece yarısından sonra sokaklar kadar

kaldırımlar kadar soğuk içim
tüm duraklarda seni bekliyor kalbim
umursamıyor artık hayatı
sen olmadan neyim ki

neyimki diyor iştesiz pervasız
kendimle sonu olmayan bir savaşa sürükledin,
sürüklendim ardından
umarsızca
gittin..
bittim..

kızğınmıyım sana bilmiyorum
üzğün müyüm bu olana anlamıyorum
bildiğim tek şey var
gittiğin için kırğınım

kan ağlarcasına kırğınım
sus payı kadar kırğınım
çığlıklarla beraber suskunum
sukuti halimin ipini çektim

seni kendine anlatamam ne kötü
beni senden alamamam ne talihsizlik
cehennemdeki ateş ne hoş gelir oldu bir bilsen,
cennet kendi güzelliğini yitirdi gidişinle

her şairin övündüğü şiir gibi
her ressamın bir şaheseri gibi
büyük komutanların kazandığı zaferler gibi
ilahi yaratıcının en sevgili kulum demesi gibi

sevdim seni
seni sevdim
seviyorum...
susuyorum..