Issızına düştüm
Karanlık girdabında çırpınıp duruyorum
Yokluğun balçık oldu sardı her yanımı
Boğulmaya ramak kaldı çok üşüyorum
Bir gül yukardan bir umut uzat da tutunayım
Çek beni kurtar bu yalnızlıktan
Zehrini içtim
Acılar içinde kıvranıyorum
Ne ilacın var ne panzehirin
Tek çarem sevgin şefkatin
Bir damlacık damlat da
Nefes alsın ciğerim
Canlansın hücrelerim.
Kayıt Tarihi : 14.3.2013 21:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)