Issız Silüet Şiiri - Ferhat Koçoğlu

Yüreğin sevda tapınağımdır benim ,
Kürle aşktır bu ilahi tutku bende.
Tüm günahların dökülür göz azalarımdan,
Ayın tütsülenmiş bir yüzüdür sende bu sevda
Ben sana kalp gözümü nasıl kör edeyim

Varla yok arası bir silüet
Dolaşıyorsun zihnimin ıssız sokaklarında
Yıldızlara ait bir udum
Bir zerafet boyunda
Akılların sır erdiremediği bir sevda bende
Ben sana sesimi nasıl sağır edeyim

bir kadeh konyak alevi gibi yakıcı
köşede oturan kadının içten ıssızlığı.
İçimde ölü deniz ikiye yarılır bilir misin
Zamanın yelkovanı diktak sessizliği
Ölçülmez bir yarım ada yalnızlığındayız ikimiz
Etrafımız en derin acılarla çevrili
Ben sana dilimi nasıl lâl edeyim

Güze çiğ serpeler soğuk insan yüzü
Nağmeleri susar celladın
Sarmal bir güzeştesin; amma ve lakin
Birşeyler çok eskimiş kalbinde,
Misal çıt kırılmadan hayata ben
Ölümsüzlüğü dikkate alarak seviyorum seni
Şu ölümlü günlerimde

aciz beşeri izah ister sevdaya dair
Bir dalında sardunya bir dalında ben olmayı
Hayal ederken
Şuuru yitik gecenin inzivaya çekileni oldum
Heybemde sevda kırıntılarıyla yürek besleyendim
Acıbadem şekeri damağımda
Biraz tatlı biraz garip tadı var yalnızlığın

kısrak siyahın meçhule gideni
Ne giyse yakışıyor şu tepeler
Her zamanki Köşesinde ağlayan kadın
kırık kalbinde
Güneş batıyor yine
Vakit öğlen
Çömez şapşal gülüşüm gülümsetiyor seni
Beni aptal eden belirli belirsiz bir aşk, yere düşen bardak sesi
Göz göze iken değişen senfoni ve yavaşlayan zaman
Ve aklımda ıssızlaşan silüetin

Bugün 12. Gün,
Kalbimin köşesi sonsuza dek rezerveli sana
Kadehinde akşamüstü Roze şarabı
Bu aşkı lutfedermisin kupa kızı sinek valesi eşliğinde
Vizon iklimi masa örtüleri
Gözlerinin içine yansıyan mum alevi
siyah prinç kol düğmesi zarifliği
Ben sana ışığı aydan getirdim bu gece
ıssız sevdan tapınağımdır
Bu kadehi lehçesi yetersiz sevgimize kaldırıyorum yokolup gidene dek
Lutfedermisin bu aşkı bana.
Aşk değidiğim aklımda ıssızlığın silüeti.

Ferhat Koçoğlu