oysa
ne bir lakırdıya
ne de bir lâtifeye
müsait bir köşe yoktu
takati tükenmiş zihnimin
odalarında
ten ile tin arasındaki
mesafedeyim işte
görebiliyorum uykumu kuşatanı
sol cenahtan geçiyor telaşla
issiz ve isimsiz
duyabiliyorum ayak seslerini
dolanıyor ruhumun
labirentlerinde
ve şimdi hatırlıyorum
silûetler
kaybolmaktan yapılmıştır
yontmak lâzım
eğri büğrü bu rüyayı
kırmak lâzım ziyasını
iyice ağırlaşmadan kaçıp
gitmek lâzım
müsait bir zamanı beklemeden..
Kayıt Tarihi : 18.2.2017 20:52:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!