Issız Park Şiiri - Hüseyin Ozan Öztürk

Ey ıssız park!
Kimsesizlerin yeri.
Gökte ay ve yıldızlar,
Köşede renksiz lambalar,
Dallarda gece kuşları.
Bir de ben garip misafir,
Yapayalnızız,sen ve ben sadece,
Burada kalıyorum bu gece.

Ne o! git mi diyorsun?
Nereye giderim,yerim yok.
Terkedilmişim,yarim, yarenim yok.
Çok ayıp ediyorsun.
Sevmeyi sevilmeyi unuttum,
Tövbe etmişim aşka,
Hiçbir şeyim yok koca dünyada,
Bir kırık kalp,iki damla gözyaşımdan başka.
Onlarla geldim sana,
Misafirin olayım acı bana!

Ey ıssız park!
Ey öksüzlerin evi!
Ve ey kimsesizlerin yeri!